bewegend reservaatgebied en gesloten tijd
Geplaatst: vr dec 08, 2017 10:06 am
Reservaatgebieden en gesloten tijd.
Vanaf december worden we bijna dagelijks om de oren geslagen met beelden van tonnen zeebaars die op het dek liggen van beroeps-vissersschepen en die dood moeten worden gedumpt in zee ingevolge overschrijding van de quotaregels van de Europese Gemeenschap.
Ik neem aan dat ook jullie daar een gevoel van walging, woede en frustratie van krijgen.
Anderzijds is het voor mij niet te snappen dat bijvoorbeeld alle handlijnvissers een gesloten tijd kennen in februari en maart. Het nut, voor de zeebaars, van die 2 gesloten maanden voor de handlijners tussen pakweg Bretagne en Ijmuiden in februari en maart, is nihil. Daar zit geen zeebaars in die maanden...
5 jaar geleden heb ik een voorstel gedaan om hier iets aan te doen.
Mijn voorstel is dat er een “bewegend reservaatgebied” wordt vastgesteld in combinatie met een gesloten tijd. Wat dus wil zeggen dat daar gewoon niet mag gevist worden, door niemand.
Ieder jaar, vanaf december, verzamelt de zeebaars zich op dezelfde paaiplaatsen om zich voor te bereiden op de paai. Ik stel dan ook voor dat er een ruim gebied als reservaat wordt geklasseerd vanaf december tot en met maart. Vervolgens zou dit gebied mee noord moeten opschuiven van zodra de paai echt begint en krijg je een gesloten tijd die variabel is (2 maanden) tot en met juni en tot de zeebaars is uitgepaaid.
Natuurlijk is dit moeilijk en arbeidsintensief ingevolge proefvissen om te zien hoe ver de paai is gevorderd, en natuurlijk gaan hier veel discussies zijn maar met onze huidige communicatiemiddelen (AIS verplicht voor alle beroepsschepen, satelietverbindingen voor de grotere beroeps, enz.) heeft dit een kans van slagen; vooropgesteld dat je duidelijk vooraf afspreekt wat de boetes gaan zijn bij overtreding. En dan denk ik aan dagelijkse controle vanuit de lucht; verbeurd verklaren van de vangst; een paar weken aan de ketting van het schip; een financiële boete.
Gezien de benarde situatie van het zeebaarsbestand en de niet realistische huidige quotamaatregelen, hoop ik dat er nu wel mensen zijn die dit voorstel acceptabel genoeg vinden om te bespreken, in detail uit te werken, en voor te stellen aan hogere instanties.
Vanaf december worden we bijna dagelijks om de oren geslagen met beelden van tonnen zeebaars die op het dek liggen van beroeps-vissersschepen en die dood moeten worden gedumpt in zee ingevolge overschrijding van de quotaregels van de Europese Gemeenschap.
Ik neem aan dat ook jullie daar een gevoel van walging, woede en frustratie van krijgen.
Anderzijds is het voor mij niet te snappen dat bijvoorbeeld alle handlijnvissers een gesloten tijd kennen in februari en maart. Het nut, voor de zeebaars, van die 2 gesloten maanden voor de handlijners tussen pakweg Bretagne en Ijmuiden in februari en maart, is nihil. Daar zit geen zeebaars in die maanden...
5 jaar geleden heb ik een voorstel gedaan om hier iets aan te doen.
Mijn voorstel is dat er een “bewegend reservaatgebied” wordt vastgesteld in combinatie met een gesloten tijd. Wat dus wil zeggen dat daar gewoon niet mag gevist worden, door niemand.
Ieder jaar, vanaf december, verzamelt de zeebaars zich op dezelfde paaiplaatsen om zich voor te bereiden op de paai. Ik stel dan ook voor dat er een ruim gebied als reservaat wordt geklasseerd vanaf december tot en met maart. Vervolgens zou dit gebied mee noord moeten opschuiven van zodra de paai echt begint en krijg je een gesloten tijd die variabel is (2 maanden) tot en met juni en tot de zeebaars is uitgepaaid.
Natuurlijk is dit moeilijk en arbeidsintensief ingevolge proefvissen om te zien hoe ver de paai is gevorderd, en natuurlijk gaan hier veel discussies zijn maar met onze huidige communicatiemiddelen (AIS verplicht voor alle beroepsschepen, satelietverbindingen voor de grotere beroeps, enz.) heeft dit een kans van slagen; vooropgesteld dat je duidelijk vooraf afspreekt wat de boetes gaan zijn bij overtreding. En dan denk ik aan dagelijkse controle vanuit de lucht; verbeurd verklaren van de vangst; een paar weken aan de ketting van het schip; een financiële boete.
Gezien de benarde situatie van het zeebaarsbestand en de niet realistische huidige quotamaatregelen, hoop ik dat er nu wel mensen zijn die dit voorstel acceptabel genoeg vinden om te bespreken, in detail uit te werken, en voor te stellen aan hogere instanties.