Visserijnieuws.nl:
Tussenrapportage vervolgonderzoeken Best Practices
Niemand is klaar voor de aanlandplicht
IJMUIDEN – Niemand is klaar voor de Europese aanlandplicht die komend jaar volledig van kracht wordt. Tongvisserij zonder (veel) scholdiscards is een schier onmogelijke opgave. Vissers en bestuurders roepen dat al jaren. Mijden van discards, vergroten van de maaswijdte, verkleinen van de minimummaat; het zet allemaal geen of beperkt zoden aan de dijk, hooguit zou de problematiek iets minder nijpend kunnen worden. Het blijkt ook overduidelijk uit de tussenrapportage van het overkoepelende onderzoeksvervolgproject ‘Best Practices 2’. ,,De chaos voor de kottervloot wordt compleet als er geen uitzonderingen komen, terwijl iedereen weet dat de aanlandplicht niet kán werken! Er moeten antwoorden op vragen komen, de tijd van naar het plafond staren is voorbij’’, zegt Pim Visser, directeur VisNed. VisNed is penvoerder van het project.
Simpel gedacht: vergroot de maaswijdte, dan vang je veel minder ondermaatse vis, toch? Met de pulskotter TX 94 is vorig jaar de proef op de som genomen. Gedurende twee reizen zijn de verschillen gemeten tussen het gebruik van een 80 en een 90 mm-kuil, het vangstverlies werd gemeten door gebruik te maken van een fijnmazige overkuil. Het resultaat: je verliest door de wijdere maaswijdte veel meer marktwaardige tong (14-25 procent), terwijl je maar 4 tot hooguit 25 procent scholdiscards spaart. Onderzoeker Pieke Molenaar van Wageningen Marine Research: ,,Wanneer je tongquotum leidend is en je die met 90 millimeter zou moeten opvissen, dan moet je dus meer zeedagen maken en vang je netto uiteindelijk meer scholdiscards!’’ Conclusie Lotte Huisman van Stichting De Noordzee: ,,Met 90 mm vissen heeft dus geen zin!’’
Het onderzoek met de TX 94 betreft momentopnamen. De verschillen tijdens de twee reizen in juni en augustus waren ook best groot: tongvangsten varieerden van 7.630 tot 15.215 stuks, ondermaatse scholvangsten van 7.718 tot 26.751 stuks. Molenaar wijst er echter nadrukkelijk op dat met 90 millimeter in de zuid nog meer maatse tong verloren zal gaan; dat zijn dan wel vooral tongen kleiner dan 31 centimeter, aldus Molenaar. Maar… ook met 80 mm weten grotere flexibele tongen te ontsnappen (10 tot 13 procent). Bij gebruik van de wijde mazen blijk je alle schol vanaf 21 centimeter te vangen. Overigens bleek bij het nameten op de TX 94 dat de wijde kuilen gemiddeld nog geen 88 mm in plaats van 90 mm waren.
In het voorafgaande Best Practices 1 werd geconcludeerd dat invoering van de aanlandplicht de kottervloot op jaarbasis minimaal 25 miljoen euro gaat kosten. Aan boord zal met meer mensen harder gewerkt moeten worden met minder verdiensten. Welke schipper krijgt zijn bemanning zo gek? In het vervolg is precies geklokt hoeveel tijd de bemanning kwijt zou zijn met het oprapen en stapelen van discards in het geval van de aanlandplicht: dat is makkelijk een kwartier per bemanningslid per trek.
Het wetenschappelijk begeleide vervolgonderzoek bestaat uit vijf werkpakketten. Naast het vergelijkend vissen met 80 en 90-millimeterkuilen worden er nog dertien discardreizen uitgevoerd, redelijk verspreid over de hele Noordzee. Daarbij wordt ook gekeken of er mogelijk sprake is van een geografische spreiding/clusering van discards, teneinde bijvoorbeeld met het instellen van gesloten gebieden met relatief veel discards deze te mijden en zo selectiever te vissen. Onderzoek wordt ook gedaan naar de consequenties van het eventueel verlagen van de minimummaat voor schol van 27 naar 25 centimeter en tot slot naar de gevolgen van de aanlandplicht op de visbestanden c.q. bestandsmodellen. Van de discards overleeft immers een percentage, terwijl onder de aanlandplicht al die visjes doodgaan. Voor de vervolgprojecten is in 2016 door de rijksoverheid vanuit het Europese EFMZV-fonds subsidie toegekend.
Tijdens de discardreizen worden van schol, tong, tarbot, griet, wijting, schar, tongschar, rog en kabeljauw alle vissen meegenomen en op de afslag van Den Helder uitgezocht. Vorige week was dat het geval bij de TX 1. De TX 1 had maar liefst 3.345 kilo rog bijgevangen, terwijl er maar 125 kilo aangevoerd mag worden. Nee, verzekert schipper Cor Vonk, er was niet gericht op een rogbestek gevist. ,,Het barst van de roggen.’’
Hoewel de Texelse bemanning ervan overtuigd was alle vis te hebben opgeraapt, was op camerabeelden te zien dat er toch wat doorheen kan glippen. Ondanks alle inspanningen. Conclusie: eventueel cameratoezicht zal tot processen-verbaal leiden wegens overtredingen van de aanlandplicht. ,,De wet zegt dat we het ook nog allemaal per soort moeten uitzoeken en registreren, dan zijn we helemaal van het padje af’’, aldus Vonk. Ook van de zijde van het ministerie van LNV wordt ingezien dat dit onbegonnen werk is, maar een discardplan met een oplossing is nog niet gepresenteerd. Afgelopen week had de UK 246 tijdens een discardreis een camera op de leesband gericht.
Afgelopen jaar zijn drie discardreizen uitgevoerd. Daaronder eentje met een Zeeuwse Eurokotter in april op de Vlaamse kust. In vier dagen tijd werden 99 trekken van een half uur gedaan. Voor het extra werk waren zeven man aan boord, inclusief een onafhankelijk waarnemer. De discards van de laatste tien trekken pasten niet meer in het visruim en moesten aan dek worden gestapeld. Het discardpercentage voor tong kwam uit op 28 procent, voor schol op 70 procent. De vangsten in kilo’s: 6.501 kilo marktwaardige vis plus 6.826 kilo discards. Twee grote pulskotters voor de Hollandse kust hadden op commerciële vangsten van 5 en 9,5 ton vis respectievelijk 4.295 en 5.232 kilo discards, met 42 tot 74 procent scholdiscards en 3 tot 4 procent tong-discards. Conclusie: de discardproblematiek betreft voor het overgrote deel schol. Schar-discards varieerden van 421 tot 876 kilo, maar schar is sinds vorig jaar ongequoteerd en valt dus niet meer onder de aanlandplicht.
De variatie in discards kan per trek, seizoen, locatie, bodemgesteldheid, weer enzovoort enorm verschillen. De discardreizen leveren zeker zinvolle informatie op dit gebied, maar duidelijke patronen zijn niet waar te nemen. Dus: vermijden van discards lijkt onmogelijk. Het zijn allemaal momentopnamen. Wanneer de minimummaat voor schol verlaagd zou worden van 27 naar 25 centimeter, zouden de scholdiscards met gemiddeld 20 procent gereduceerd kunnen worden. De consequenties voor de scholmarkt van zo’n maatregelen moet nog wel onderzocht worden.
,,Onze vissers steken hun nek uit met onderzoekssamenwerking van de bovenste plank’’, prijst directeur Pim Visser van VisNed, om vervolgens te somberen: ,,Maar wat we nodig hebben zijn uitzonderingen op de aanlandplicht. Want hoe je het ook wendt of keert: 2019 wordt anders een rampjaar voor onze kottervloot.’’
Niemand is klaar voor de AANLANDPLICHT, de sportvisserij wel……..
Of je nu voor of tegen de aanlandplicht bent, in de praktijk dreigt het op alle fronten uit te draaien op een grote mislukking, een wangedrocht, dat alleen maar een berg geld en nutteloze energie zal kosten. En vooral averechts zal gaan werken.
Dure, onuitvoerbare, ongeloofwaardige en nauwelijks te controleren regels, die vervolgens voor de ”armlastige” beroepsvisserij gecompenseerd moeten worden door
uitzonderingen te creëren…..En waarbij een betere visstand dus toch weer het nakijken heeft.
Er zijn vele, wel doelmatige maatregelen denkbaar (waar de beroepsvisserij dan ook niet blij mee zal zijn, maar zij willen altijd meer, meer, meer….) Ondertussen gaan positieve ontwikkelingen om zeep.
Uiteindelijk zal steeds meer (ondermaatse en marktonwaardige) vis van allerlei soort DOOD OP DE KADE worden gezet om te worden doorgedraaid, terwijl die zelfde vis NOG GEEN KANS HEEFT GEHAD OM EEN KEER TE PAAIEN………..
- Bestand
Schar werd al opgeofferd,
- Bestand
Schol is de afgelopen twee jaar naar de klo…. gevist, er wordt sinds december 2017 zelfs niet meer “doorgedraaid”,
- Om reden, dat men nu al veel eerder dan normaal is overgeschakeld om de portemonnee gevuld te houden door overwinterende en paaiende
Tong bestanden te vernietigen,
- Over kabeljauw, wijting, bot, makreel enz. zullen we maar zwijgen.
Ondertussen is ons kustgebied leeg, in ieder geval wat betreft een redelijk percentage MAATSE vis. Rampjaren zijn voor ons al heel gewoon en dat wordt vanaf 2019 dus alleen maar erger.
De door ons teruggezette, ondermaatse vis, zien we volgend jaar op deze manier NIET meer maats terug.
Het is ronduit misdadig, wat de EU, de nationale politiek, de beroepsvisserij en de zogenaamd onafhankelijke “wetenschap” met de visbestanden uitspookt……”Zij steken hun nek uit met onderzoekssamenwerking van de bovenste plank......”
Wij gaan ondertussen
roggen kweken om uit te zetten in de Oosterschelde ( hahahahaha, is inderdaad als galgenhumor bedoeld……
)
Die kaalgeplukte kip met z’n gouden eieren na Pasen gedraagt zich al lang genoeg als een kip zonder kop. Als ie dan toch al op de bovenste plank ligt, wordt het tijd dat de bijl er in gaat…….
