Mijn naam is Piet Otto ik ben vaste bezoeker en soms ook schrijver van u site.
Wij P en P van de Kingfisher waren het sportvisbootje dat is overvaren op de westerschelde
door de bou 7 op woensdag 29 juni om 23.30 uur.
Wij Piet en Piet Otto vader en zoon hebben het net allemaal overleefd,een verschrikkeleke ervaring
die wij nooit meer te boven komen en nooit meer kunnen vergeten.
Wij durven ook nooit meer de zee op om te gaan vissen en onze passie voort te zetten.
Wij lagen te vissen in de Everinge toen plots mijn vader zei hoor eens, een geluid dat steeds dichterbij
kwam,we zijn beiden gaan roepen en zwaaien naar de bou 7, maar die hoorden ons niet,de boomkor
kwam recht op ons af en sloeg eerst de preekstoel en vervolgens het stuurhuis finaal doormidden.
Gelijk zonk de boot met mijn vader en ik er onder,ik voelde mezelf verdrinken,en voelde lucht aan mijn hand
terwijl ik spartelde,daar onder de boot kon ik nog een hap lucht nemen,ik ben toen door een wonder onder de boot uit getrokken door iets onverklaarbaars,boven gekomen hoorde ik mijn vader roepen pietje pietje pietje, ik
riep terug papa papa,ik heb toen mijn schoenen uitgetrappeld mijn boddywarmer en nog een vestje uitgedaan
en ben zogoed als ik kon naar mijn vader gezwommen,die heb ik in de reddingsgreep genomen en ben onder hem gaan drijven,samen hebben we geroepen voor ons leven om hulp.
Na 10 tot 15 minuten werden wij pas aan boord gehesen bij het vissersschip bou 7,die hadden ons niet opgemerkt
verklaarde de schipper,niet op de radar en niet op het zicht,terwijl wij een radarreflector en het ankerlicht op hadden.
De schipper en zijn stuurman waren net zo ontdaan als ons natuurlijk,het is immers voor hun ook niet niks.
Toen zijn wij opgehaald door de KRNM met ambulance mensen die ons onderzocht hebben.
In Vlissingen aangekomen stond er een ambulance op ons te wachten die de kachel aan had voor ons,
na wat onderzoek wouden zij ons tempraturen via de anus,
nou sorry hoor hier pasten wij voor na dit alles te hebben meegemaakt.
Na dit te hebben meegedeeld mochten wij naar huis van het ambulance personeel,de vraag was hoe we waren immers alles kwijt en waren in ons ondergoed,het ambulance personeel vertelde dat we zelf maar iets moesten verzinnen,de politie ging bij de aangekomen bou 7 aan boord, een politie agent heeft op mijn vragen een taxi
voor me gebeld die naar 20 minuten pas kwam,in mn spijkerbroek had ik toevallig mijn bankpasje nog,dus
voor we thuis waren moest ik eerst nog pinnen voor de chauffeur.
Nou Raffie ik hoop dat je begrijpt dat er van ons geen bootvangst berichtjes meer komen.
Misschien dat er toch mensen zijn die ons een hart onder de riem willen steken en dat via u site willen doen.
MVG Piet en Piet
bron
www.zeevisland.com