Hoi-Hoi weer een Cod Festival....
Geplaatst: ma dec 29, 2008 11:10 pm
Nu zo met de jaarwisseling moet ik toch nog een kritische noot (nood ?) kwijt.
Al lezend op blz. 63 in nr. 8 van Zeehengelsport en mijmerend over de ?maatregelen? van de laatste jaren, gingen onbewust toch mijn nekharen overeind bij de passage over ? het befaamde jaarlijkse Cod Festival in Helsingborg in de gierende stroming van de Oresund, de (relatief) smalle doorgang tussen Denemarken en Zweden, waar zo?n 800 sportvissers drie dagen lang elk jaar strijden voor een aandeel van de begeerde prijzentafel?.
En wat verderop:
?Op de ?resund verblijven de paairijpe grote kabeljauwen juist in deze kuilen, waar ze minder hoeven te vechten tegen de gierende getijdenstroming. Die paailustige vissen kunnen hun energie wel beter gebruiken!?
Het volgende Festival vindt weer plaats op 18, 19 en 20 januari 2009. Nou ben ik zelf niet roomser dan de paus, ik doe net als velen van ons ook graag aan wrakvissen op gul. En tot een aantal jaren geleden maakte het mij ook niet uit of een gul hoogzwanger was of niet. De maanden januari en februari tot eind maart vallen aan onze kust met de kleine boot doorgaans uit vanwege het winterweer en het feit dat de gul verder uit de kust dieper water opzoekt om te paaien. Gezien de ellende met de kabeljouwstand sta ik net als de meesten van ons dan ook welwillend tegenover een gesloten tijd en plaats ter bescherming van de paai. Om je vervolgens te verbazen, dat dit nog steeds niet is gebeurd. Zo?n beperking om nageslacht te verzekeren zien we ook graag effectief opgelegd aan het beroeps.
Daarbij komt dat als je met de pilker in zo?n school vist, weet je dat elke gul zeker niet altijd in of bij de bek is gehaakt. De gemiddeld kleinere en niet-paairijpe gullen haal je dan vaak nog wel binnen, maar bij zo?n superdikke dame met haar grote omvang ( en dunne, strakke buikwand ), is een ?losser? wel zeker. En dat ze vervolgens in die omstandigheid zonder nageslacht sterft ook??.. Gelukkig en helaas komt dat bij ons niet vaak meer voor.
Ik vraag me af hoeveel van die dames daar zo het loodje leggen. Niet alleen in 3 dagen door 800 man, maar ook tijdens de sportvisserij in de paaimaanden op soortgelijke locaties gelegen vlak onder de kust. Op internet valt op te maken dat trawlvisserij daar in die periode verboden is (en terecht).
Of is het jagen vanuit een heli boven een van die weinige oversteekplaatsen in een rivier voor een trekkende kudde gnoes (wildebeesten) ook ?sportief? te noemen. Waarbij een geluksvogel dan tot winnaar wordt uitgroepen en een vette hoofdprijs krijgt, omdat ?zijn? gnoe toevallig niet 1 maar 2 kalveren droeg en daarom het meeste gewicht op de weegschaal bracht. Is natuurlijk appels met peren vergelijken, maar het is beide fruit toch ? Onbegrijpelijk, dat anno 2009 in Europese wateren onder reglement van EFSA nog steeds ?festivals? plaatsvinden, waarbij de hoeveelheid kuit bepalend is. Terwijl sportvissers in Europese landen opgezadeld worden met de meest onwaarschijnlijke regels die de stand van de soort zogenaamd moet verbeteren.
Kortom:
Is het gericht (wedstrijd-)vissen op paairijpe gul op een paaiplaats of belangrijke trekplaats anno 2009 nog wel te verkopen en mag dan nog wel van SPORTvisserij worden gesproken ?
Of is de moraal ondergeschikt aan de (absurde) grootte van de prijzentafel. Waarom is natuurbelang en respect voor ongeboren leven bij vissen anders dan bij zoogdieren? Of vindt de EFSA sponsers en sponsorgeld belangrijker ?
Al lezend op blz. 63 in nr. 8 van Zeehengelsport en mijmerend over de ?maatregelen? van de laatste jaren, gingen onbewust toch mijn nekharen overeind bij de passage over ? het befaamde jaarlijkse Cod Festival in Helsingborg in de gierende stroming van de Oresund, de (relatief) smalle doorgang tussen Denemarken en Zweden, waar zo?n 800 sportvissers drie dagen lang elk jaar strijden voor een aandeel van de begeerde prijzentafel?.
En wat verderop:
?Op de ?resund verblijven de paairijpe grote kabeljauwen juist in deze kuilen, waar ze minder hoeven te vechten tegen de gierende getijdenstroming. Die paailustige vissen kunnen hun energie wel beter gebruiken!?
Het volgende Festival vindt weer plaats op 18, 19 en 20 januari 2009. Nou ben ik zelf niet roomser dan de paus, ik doe net als velen van ons ook graag aan wrakvissen op gul. En tot een aantal jaren geleden maakte het mij ook niet uit of een gul hoogzwanger was of niet. De maanden januari en februari tot eind maart vallen aan onze kust met de kleine boot doorgaans uit vanwege het winterweer en het feit dat de gul verder uit de kust dieper water opzoekt om te paaien. Gezien de ellende met de kabeljouwstand sta ik net als de meesten van ons dan ook welwillend tegenover een gesloten tijd en plaats ter bescherming van de paai. Om je vervolgens te verbazen, dat dit nog steeds niet is gebeurd. Zo?n beperking om nageslacht te verzekeren zien we ook graag effectief opgelegd aan het beroeps.
Daarbij komt dat als je met de pilker in zo?n school vist, weet je dat elke gul zeker niet altijd in of bij de bek is gehaakt. De gemiddeld kleinere en niet-paairijpe gullen haal je dan vaak nog wel binnen, maar bij zo?n superdikke dame met haar grote omvang ( en dunne, strakke buikwand ), is een ?losser? wel zeker. En dat ze vervolgens in die omstandigheid zonder nageslacht sterft ook??.. Gelukkig en helaas komt dat bij ons niet vaak meer voor.
Ik vraag me af hoeveel van die dames daar zo het loodje leggen. Niet alleen in 3 dagen door 800 man, maar ook tijdens de sportvisserij in de paaimaanden op soortgelijke locaties gelegen vlak onder de kust. Op internet valt op te maken dat trawlvisserij daar in die periode verboden is (en terecht).
Of is het jagen vanuit een heli boven een van die weinige oversteekplaatsen in een rivier voor een trekkende kudde gnoes (wildebeesten) ook ?sportief? te noemen. Waarbij een geluksvogel dan tot winnaar wordt uitgroepen en een vette hoofdprijs krijgt, omdat ?zijn? gnoe toevallig niet 1 maar 2 kalveren droeg en daarom het meeste gewicht op de weegschaal bracht. Is natuurlijk appels met peren vergelijken, maar het is beide fruit toch ? Onbegrijpelijk, dat anno 2009 in Europese wateren onder reglement van EFSA nog steeds ?festivals? plaatsvinden, waarbij de hoeveelheid kuit bepalend is. Terwijl sportvissers in Europese landen opgezadeld worden met de meest onwaarschijnlijke regels die de stand van de soort zogenaamd moet verbeteren.
Kortom:
Is het gericht (wedstrijd-)vissen op paairijpe gul op een paaiplaats of belangrijke trekplaats anno 2009 nog wel te verkopen en mag dan nog wel van SPORTvisserij worden gesproken ?
Of is de moraal ondergeschikt aan de (absurde) grootte van de prijzentafel. Waarom is natuurbelang en respect voor ongeboren leven bij vissen anders dan bij zoogdieren? Of vindt de EFSA sponsers en sponsorgeld belangrijker ?